من واقعیت امر سریالهای طنز رو می پسندم ..خصوصا سریال شمعدونی کار سروش صحت رو خیلی دوست دارم . اما تمام نکات طنز رو بزاریم کنار هیچ وقت نمیتونم بپذیرم که چطوری یک پسر هفت الی هشت ساله دیالوگهایی بکار می بره که خارج از چارچوب ادب و احترام گذاشتن به بزرگتر هست . خصوصا جایی که به شوهر عمه اش میگه هوشنگ!!! یا کله شوهر عمه اش رو با زرافه و شتر مرغ یکی می کنه!!! یا یک بچه چطور این جرات رو به خودش میده که به فردی که بسیار مسن تر و بزرگتر از اون هست گوشه و کنایه های زشت بزنه!!! وقتی یک کودک کنار پدر و مادر و بزرگترهاش این صحنه ها و حرفهای زشت بشنوه و با خندیدن پدر و مادر این تصور براش ایجاد میشه حتما کار خوبیه و الا پدر و مادرم نمی خندیدند!!!